به گفته دکتر «حمید نطقی» پدر روابط عمومی نوین ایران: «با فرا رسیدن دوران علمی مدیریت، دیگر باید روابط عمومی را نه به عنوان هنر مردمداری و یا مقداری تکنیک بلکه به عنوان مجموعهای از هنر و تکنیک و بالاتر از همه، فلسفهای استوار بررسی کرد. کاربرد روابط عمومی در ابعاد مختلف و ظرفیت بالای این دانش برای ارایه خدمت و کمک به انسانها در رسیدن به اهداف انسانی به عنوان یک رسالت اصلی، به مرور شاخههای مختلفی از روابط عمومی را مطرح کرده است، به طوری که «رکس هارلو» از اندیشمندان علم روابط عمومی در سال 1976 پس از بررسی 472 تعریف مربوط به روابط عمومی مشخصههایی را برای روابط عمومی عنوان کرد که در اجلاس 1978کنگره جهانی انجمن بینالمللی روابط عمومی در مکزیکو تحت عنوان «توافق مکزیکن» به تصویب میرسد. در این توافق بر ویژگیهای زیر برای روابط عمومی تاکید میشود:
1- روابط عمومی، کار ارتباطی دو طرفه است.
2- هدف روابط عمومی، استقرار و حفظ تفاهم دو طرفه است.
3- فعالیت های روابط عمومی با تحقیق شروع میشود و با ارزیابی تمام میشود.
4- روابط عمومی برای تامین اهداف مورد قبول جامعه تلاش میکند و دارای مسئولیت اجتماعی است.
5- روابط عمومی یک وظیفه مدیریتی است.
دایرةالمعارف امریکانا روابط عمومی را به این شکل تعریف کرده است :" یک زمینه فعالیت مربوط به روابط سازمان های صنعتی، شرکت ها، مشاغل دولتی، اتحادیه ها ویا سایر سازمان هاست که هر یک با مردمی چون کارمندان، مشتریان، سرمایه داران، تهیه کنندگان، اعضای احزاب سیاسی، و یا عامه مردم روبه رو هستند، کارهای روابط عمومی شامل تقویم افکار عمومی، ارزیابی و تفسیر آن بر حسب منافع یک سازمان، شناساندن مردم مربوط به خود و همچنین آن مردم به سازمان آن است.
" ادوارد برنیز" یکی از بنیانگذاران رشته روابط عمومی ، چنین تعریفی را ارائه می دهد: "روابط عمومی عبارتست از دادن اطلاعات به مردم و تلاشهایی ترغیبی به منظور تغییر گرایش ها و رفتار مرد م و کوشش برای هم بسته ساختن نگرش ها و اقدامات یک موسسه با مخاطبین خود و متقابلا نگرش ها و اقدامات مخاطبان با موسسه".رکس هارلو که از پیشقدمان مطالعه روابطعمومی در جهان است و تألیفات گوناگونی در این رشته دارد روابط عمومی را عبارت از «دانشی می داند که به وسیله آن سازمان ها آگاهانه می کوشند به مسئولیت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای مؤسسه اهمیت دارند به دست آورند».
در کتاب ماهیت روابط عمومی تألیف «مارستن» از روابط عمومی به عنوان هنری یادشده که به کمک آن می توان مؤسسه، سازمان و فرد را مورد علاقه و احترام کارمندان، مشتری ها و مردمی که با آن سروکار دارند قرارداد.
این دو تعریف تا حدود زیادیبا هم شباهت دارند ولی رکس هارلو روابط عمومی را یک علم و مارستن آن را یک هنر می داند . همچنین در کتب مختلف آموزشی و محافل و نشریات و مجلات روابطعمومی به گونه های مختلف تعریف شده است که جهت آشنایی بیشتر به بعضی از اینتعاریف اشاره می کنیم:
اسکات کاتلیپ آن را تلاش مجدانه و برنامه ریزی شده یک مؤسسه می داند که به کمک آن افکارعمومی مورد سنجش قرارگرفته و برای اقناع و نفوذ در آن کوشش شده و اقداماتی صورت می گیرد.
جان مارستن روابط عمومی را آن دسته از اعمال مدیریت می داند که مدیر به دستیاری آن، برخورد و رفتارعامه را می سنجد و در نتیجه خط مشی ها و طرز عمل های فرد را به صورتی که متضمن منافع عامه و فرد یا مؤسسه مزبور باشد، تعیین و برنامه های عمل و فعالیت ارتباطی خود را به منظور حصول حسن تفاهم و قبول جامعه طرح می کند.
منبع: قانون آنلاین