تقسـیم‌بنـدی مخـاطبـان روابـط عمـومـی

مخاطبان یا گروههای مورد نظر یک سازمان ؛ همه افراد ، مجموعه ها و سازمان هائی هستند که به شکلی درحال یا آینده می توانند به نوعی سازمان را در دستیابی به اهدافش یاری کنند.

مخاطبان یا گروه‌های مورد نظر یک سازمان ؛ همه افراد ، مجموعه ها و سازمان هائی هستند که به شکلی درحال یا آینده می توانند به نوعی سازمان را در دستیابی به اهدافش یاری کنند. البته این افراد،مجموعه ها و سازمانها از نظر اهمیت برای سازمان در درجات گوناگونی قرار دارند و درجه اهمیت اینها را اهداف ، برنامه ها ، سیاستهای اجرائی ، شرائط زمان و مکان و عوامل دیگر تعیین می نماید.

این افراد ، مجموعه ها و سازمان ها را مرز قاطع و مشخصی از نظر روابط عمومی از یکدیگر جدا نمی کند و چه بسا ممکن است با یکدیگر دارای همپوشی باشند

▪ یک طبقه بندی کلی:

۱-مخاطبان درون سازمانی و برون سازمانی

۲- گروههای اصلی ، ثانوی و حاشیه ای

۳-گروهها ومخاطبان کنونی و گروهها و مخاطبان آینده

۴- گروههای موافق ، مخالف و بی طرف

۱- مخاطبان درون سازمانی و برون سازمانی :

الف) مخاطبان درون سازمانی : در درون سازمان قرار دارند و به طور مستقیم با سازمان مرتبطند .

۱- بالاترین مقام سازمان ، مدیران و مشاوران سازمان.

روابط عمومی باید دیدگاه های موجود در محتوای رسانه ها ، افکارعمومی جامعه و درون سازمان نسبت به عملکرد سازمان و وضع روحی وعلاقه مندی کارکنان به اهداف سازمانی را به دلیل موثر بودن نظرآنها در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های سازمان، به آگاهی این گروه برساند.

۲-کارکنان سازمان و خانواده های آنها

روابط عمومی باید اهداف و سیاست های سازمان را به منظور کسب تفاهم بیشترکارکنان و مشارکت مناسب آنها در برنامه ها از طرق مختلف نظیر: برگزاری نشست ها ومناسبت ها، انتشار نشریه داخلی و بروشور و اطلاع رسانی از طریق وب سایت سازمان به آگاهی کارکنان برساند.

۳-کارکنان روابط عمومی

مدیر روابط عمومی باید ضمن تشریح برنامه های سازمان وروابط عمومی، زمینه مشارکت مناسب تمامی کارکنان روابط عمومی در فعالیت ها را فراهم کند .

ب) گروه های بیرون سازمان : مستقیماَ با سازمان مرتبط نیستند و در زیر مجموعه مدیریت آن قرار ندارند .

۱- مردم

روابط عمومی باید به وسیله ابزارها و فنون ارتباطی از دیدگاه های موجود نسبت به سازمان آگاه و اهداف و برنامه های خود رانیز از طرق مختلف به ویژه رسانه های ارتباط جمعی به آگاهی مردم برساند .

۲-سازمان های همکار و مشابه

روابط عمومی باید از طریق بررسی محتوای رسانه ها ، حضور در گردهم آئی ها و نمایشگاه ها از اهداف ، برنامه ها ، خدمات و کالاهای جدید و نقاط قوت و ضعف سازمان های مرتبط و مشابه با سازمان خود مطلع و آنها را به آگاهی مدیران و کارکنان سازمان برساند.

۳- نخبگان ، استادان وپژوهشگران و متخصصان و گروه های مرتبط با فعالیت سازمان .

روابط عمومی باید ضمن بررسی آثار و گفته های این افراد که دارای نفوذ فراگیری بین افراد و گروه های مرتبط با فعالیت سازمان هستند ، دیدگاه های آنان را به درون سازمان منتقل کند تا بخش های مختلف از آن استفاده کرده و از کاستی های موجود بکاهند و فعالیت های جدیدی را آغاز کنند .

۴- رسانه های ارتباط جمعی

روابط عمومی باید با ارائه اخبار، اطلاعات ، تفسیر، تحلیل و گزارش های مختلف درزمینه اهداف، برنامه هاو فعالیت های خود به رسانه ها ، حضور فعال سازمان خود را در جامعه به طور مداوم و همیشگی نشان دهد تا جامعه نسبت به آن احساس آشنائی کند .

۲-گروه های اصلی ، ثانوی و حاشیه ای:

گروه ها ومخاطبان اصلی از نظر مدیریت سازمان با اهمیت ترین و تعیین کننده ترین گروه ها هستند ومی توانند یاری کننده یا بازدارنده باشند و سازمان به نظر مساعد و حمایت آنها برای پیشرفت کارها نیاز دارد.

گروه های ثانوی با توجه به برنامه ها و سیاست ها و شرایط زمانی و مکانی واجد اهمیت می شوند .

گروه های حاشیه ای در کمترین حد اهمیت قرار دارن و تنها در مقاطع خاصی به آنها توجه می شود و یا در برنامه های کلان و راهبردی مورد توجه قرار می گیرند .

۳-گروه ها ومخاطبان کنونی و گروه ها و مخاطبان آینده :

کارکنان سازمان و مصرف کنندگان محصولات و خدمات ، مخاطبان کنونی هستند .

دانش آموزان ، دانشجویان ، کارشناسان جوان و دارندگان ظرفیت های بالقوه مصرف محصولات و خدمات سازمان ، مخاطبان آینده یا مخاطبان هدف سازمان هستند که باید به تدریج به صورت گروه های مرتبط با سازمان درآیند .

هیچ سازمانی به صورت دائمی با گروه ها و مخاطبان خاصی سروکار ندارد . پویائی و دگرگونی های اجتماعی ضرورتا گروه هائی را به سازمان ارتباط می دهد و گروه های قدیمی را از دایره منافع مادی و معنوی حال وآینده سازمان خارج می کند .سازمان های پیشرو همواره نگاهشان به چشم اندازها آینده است و به مخاطبان و گروه های جدید می اندیشند .

۴-گروه های موافق ، مخالف و بی طرف :

هر سازمان باید با گروه های موافق ، مخالف و بی طرف خود ارتباط برقرار کند .

محتوای برنامه های ارتباطی سازمان با گروه های موافق باید به گونه ای باشد که استمرار حمایت و تداوم ذهنیت موافق آنها به سازمان را تقویت کند.

محتوای برنامه های ارتباطی سازمان با گروه های مخالف باید اقناعی و ترغیبی باشد تا نگرش آنها نسبت به سازمان تغییر کند .

برای گروه های بی طرف باید برنامه های ارتباطی تدارک دید تا بتوان آنها را به گروه موافقان و حامیان سازمان پیوند داد .

منبع: پایگاه خبری قانون