آگهی که بر مفهوم جایزه بردن تاکید دارد، نه جایزه

تصویر آگهی، آنقدر روان و ساده و بر اساس شناخته شده های ذهنی ام، مفهوم را رساند که شاید تا مدتها تبلیغ دیگری از جنس جایزه دارها، نتواند جایش را بگیرد.

یادم هست، قبلا هرجا صحبت از جایزه بود، کمتر کسی بود که از الگانس تجارت حرف نزند و آن را به یاد نداشته باشد. به نظرم آن جایزه، هنوز هم در لیست تاثیرگذارترین و ساختارشکن ترین جایزه ها قرار دارد.

اما فرقی که 200میلیون تومان همراه اول با الگانس بانک تجارت دارد، در جایزه نیست در مفهوم مزیت جایزه است. یک زمان به دلیل کمبود خودروهای لوکس خارجی و غریب بودن چشم مخاطبان با آنها، نمایش یک بنز مشکی، بسیار جالب توجه و حیرت آور بود، اما الان همه چیز شده جایزه. دیگر چیزی نمانده که در قالب جایزه ی بانک و بیمه و اپراتور و برنج و روغن و چای و... گنجانده و تبلیغ نشده باشد. در واقع چالش اصلی مارکتینگ چی ها و تبلیغاتچی ها، نبود خلاقیت در انتخاب نوع جایزه است.

صرف نظر از روندی که در تبلیغات دارد شکل می گیرد (دیگر کمتر محصولی را می بینیم که درکنارش جایزه وجود نداشته باشد و با این کار داریم مخاطب را عادت می دهیم که محصول بدون جایزه بی معنی است و در نتیجه او کمتر به ویزگی های درونی محصول و مزایای به دست آمده از آن توجه می کند)، اما کاری که همراه اول کرد و نوع تبلیغ و ارسال پیامش جالب بود. او بر مفهوم تاکید داشت و نه جایزه.

اوضاع آگهی های چاپی (محیطی/ روزنامه ای) خوب است. المان اضافی ندارند و زیاده گویی هم صورت نگرفته. پیام آگهی محیطی، خلاصه است و در آگهی روزنامه ای اطلاعات دقیق تر داده می شود.

نکته ی جالب توجه در این آگهی، عدم نیاز به توضیح و تفسیر اضافی برای درک مطلب است. همانطور که در مطالب قبلی ام اشاره هایی به اینکه خیلی وقتها، از متن و تصویر، چند برداشت می شود که اتفاقا خیلی از آنها منظور تبلیغ کننده نیست و خیلی وقت های دیگر، به قول یک همکار، برای بیان منظور آگهی حتما بایستی کسی کنار کار بایستد و آن را توضیح دهد، این کار نیازی به توضیح اضافه ندارد و خود گویای همه چیز است. در واقع از هرکه پرسیدم این آگهی چه می گوید؟ حتی نگفت: 200میلیون ببر. اکثریت گفتند: پول پارو کن.

چیزی که چسبید، استفاده از شناخته شده های فرهنگی است که آگهی از آن منفعت برد.

نکته دیگری که به نظر می رسد، کمبود هیجان پارو کننده است. کسی که پول پارو می کند خوشحال تر از این حرفهاست. در پوست خود نمی گنجد. اما این را هم می دانم که این، آگهی همراه اول است و اگر ایرانسل بود قطعا ریسک بیشتری در نمایش فرد برنده می کرد.

متن اصلی آگهی یا به عبارت بهتر شعار، روشن و خلاصه است. میلیونر شو، دوپهلوست. هم به میلیونر شدن و هم به شوی تلویزیونی که در آن برنده اعلام می شود، اشاره دارد.

از نکات دیگر این پروموشن که در آگهی های روزنامه ای مشخص هست، درگیر کردن همه ی مخاطبان همراه اول با موضوع 200 میلیون است. یعنی دائمی ها، اعتباری ها و همچنین کسانی که همراه اول ندارند می توانند با موضوع ارتباط برقرار کنند در صورتیکه در برخی فعالیت های بزرگ تشویقی این اپراتور، مثل کمپین های فصلی، توجه و تمرکز بر مخاطبان اعتباری بود و دائمی ها را آرزو به دل می گذاشت.

آنچه بازهم عجیب است، عدم هماهنگی آگهی های چاپی با تلویزیونی است! معلوم نیست چرا از یک جنس نیستند؟ در تلویزیون و در دو آگهی متفاوت (این هم جای سوال دارد که چرا دوجور آگهی نمایش داده شد) گفته می شود: به آیینه نگاه کن. تو به یک برنده نگاه می کنی. یا در جای دیگر: زمستان امسال فقط برف نمی بارد؛ بلکه با همراه اول، اسکناس می بارد.

در واقع هیچ خبری از پول پارو کردن نیست و این ایده ی خوب، فقط در چاپی ها می ماند.

یک نکته عجیب در آگهی تلویزیونی وجود دارد، کمپین، 200 میلیونی تعریف شده و از میلیونر شدن حرف زده می شود (کلامی است) و در آخر آگهی، کلمه ی تومان گفته می شود (صدای نریتور) اما از کلمه ریال و میلیارد استفاده شده و نوشته می شوند.

احتمالا این به قوانین صداوسیما برمی گردد که واحد پول رایج کشور بایستی بر پایه ریال نوشته شود. اما همانطور که در آگهی می بینیم، این کار می تواند مخاطب را گیج کند. شاید بهتر است، برای چنین مواردی، تبصره هایی گذاشته شود.

درآخر باز به ارزش مفهوم جایزه بردن بر می گردم و به آگهی برنج آوازه اشاره می کنم که مشابهت هایی (فقط ظاهری) در نوع جایزه (در هفته به جای 100 میلیون تومان، به هر نفر 110 میلیون تومان جایزه می دهد) و نحوه نمایش آن به آگهی همراه اول دارد.

در این آگهی، از درون کیسه برنج، اسکناس های 50هزار تومانی (اسکناس های همراه اول هم، 50هزار تومانی است)، بر روی زمین می ریزد و فرد به جای آنکه جمعش کند، ازش رد می شود! اینجا، تاکید بر عدد است.

منبع: mbanews.ir